Uit een onderzoek van de Arbodienst blijkt dat maar één op de vijf Nederlandse werknemers echt gemotiveerd aan het werk gaat. Dit betekent dus dat 80% van de Nederlanders het niet naar hun zin heeft op het werk. Schande! De Arbodienst schat dat ongemotiveerde werknemers voor een kostenpost van 5 à 6 miljard euro per jaar bij bedrijven zorgen.
Willem van Rhenen, chief medical officer van ArboNed en lid van de directie zegt dat ongemotiveerde werknemers op het werk gemiddeld één tot twee uur per dag iets anders doen.
Hij denkt dat er de komende jaren een maatschappelijke beweging ontstaat waarin jonge werknemers voor geluk gaan en dus geen werk willen verrichten waar ze geen geluk uit kunnen halen.
Lees ook:Teveel leuk werk voor te weinig uren
Lees ook:Bedrijf met familiecultuur favoriet bij hbo’er
Lees ook:Werknemers in de zomer maar 1 dag productief
Lees ook:La Place breidt uit in Belgie
Lees ook:Werknemers productiever na een dutje
“…1 tot 2 uur per dag iets anders doen…” Dan zou ik als werkgever geloof ik gaan bedenken hoe ik dat “anders” zou kunnen oplijnen met mijn bedrijfsbelang. En als dat dan ook echt niet kan misschien wel nadenken over waaróm die mensen zo ongemotiveerd zijn.
Maar een schande blijft het dat zo’n groot deel van onze beroepsbevolking vast zit. Om wat voor reden dan ook.
Dat geldt voor mij in ieder geval niet, hoewel de werkgever er wel van alles aan doet om mij te demotiveren door de zaken eromheen steeds meer te vergroten, waardoor er minder tijd overblijft om te besteden aan de leerlingen. Men kan denken aan vergaderingen, onzinnige bijscholingen, papieren rompslomp, maar het ondertussen vergeten dat men werkt met kinderen en niet met robotjes.
Houd vol! Je doet idd super werk en als jij er niet was… Dan krijgen inderdaad die robotten straks nog vrij spel!
In deze tijd dat de productie steeds verder weg wordt geplaatst zodat ook wij steeds meer niet-tastbare werkzaamheden verrichten.
Vind men het gek dat mensen dit gedrag vertonen.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben 3 jaar geleden HBO afgestudeerd. Tijdens de studie breed opgeleid en veel afwisseling ervaren gedurende de studie zit ik nu vast op een baan binnen een bank waar op hoog en laag niveau aan medewerkers getrokken wordt (emotioneel).
Menig collega is overspannen geweest of aan het worden, heeft een burn-out, is een outplacement traject aan het volgen of ziet bleek van de stress.
Kom je als jong professional binnenkijken en realiseer je je toch logischerwijs: dat is niet de richting waar ik naartoe wil.
Dus: gaan voor geluk, gaan voor reizen, gaan voor een bron van inkomsten waar we onze geest mee willen verrijken.
En nu zijn er mensen die zich afvragen hoe dat komt.
Vraag het de gemiddelde 55+ die zich er terdege van bewust is dat de tijden zijn verandert en blij is dat de pensioenleeftijd “bijna” bereikt is. En dan als startende op de arbeidsmarkt ervaren dat jij degene bent die nog 40 jaar in het vooruitzicht heeft?
Nee dank u.. Ik ga dan toch voor het nu, voor het heden en niet voor 65+ want wie zegt dat je dat uberhaupt zult bereiken kijkend naar de huidige gevolgen in dit stuk geschreven?
Tachtig % ongemotiveerd. Als dat echt waar is, dat geloof ik de ARBO ook eens naar de arbeidsomstandigheden moeten kijken. Het lijkt mij een onwaarschijnlijk hoog cijfer.